کالین: رابرت چرا آدما اینقدر همو اذیت میکنن!!
رابرت: خب این بر میگرده به ذات آدما
کالین: یعنی نمیشه ذاتشون رو تغییر داد؟
رابرت: میتونی کوه رو جابهجا کنی
کالین: خب طی مدت طولانی و استفاده از خیلی چیزا چرا که نه
رابرت: خب جواب خودت رو خودت دادی، طی همون مدت طولانی یا شاید طولانی تر... شاید بشه این کار رو کرد.
کالین: فکر میکنی بعدش دیگه همه خوب بشن؟؟
رابرت: مطمعن نیستم.
کالین: این که خییلی بده!!!.. این همه تلاش برای چیزی که مطمعن نیستی بشه تغییرش داد یا نه
رابرت: عزیزم کسی نخواست آدما رو تغییر بده، حتی خودشون هم توی همچین فکری نیستن، این تویی که میخوای این کارو بکنی...
کالین: یعنی اشتباه میکنم؟!!
رابرت: شاید.. شاید تغییر آدما کار اشتباهی باشه..

تشکر از این شعر سهراب

چه کسی میداند؟؟؟
که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟
چه کسی می داند
که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایــی!
از صداي گذر آب چنان فهمیدم: تندتر از آب روان، عمر گران میگذرد.
زندگی را نفسی،ارزش غم خوردن نيست!
آرزویم این است آنقدر سير بخندي كه ندانی غم چيست....

مدار مستقیم...

نمی چرخد
مدار خوشبختی به دور ما.

به تقدیر نیست !
از آغاز
دست به سیب بوده
حوّای ما!

از: هومن 

وبلاگ: http://silvertrance.persianblog.ir