مینویسم برای آینده ام ، آینده ای که شاید دیگر اینجا نباشم ...

مینویسم تا یادم بماند روزی روی این خاک راه رفته ام ،

از آب چشمه هایش نوشیده ام و از هوایش تنفس کرده ام ...

تا یادم بماند که بوده ام ، که هستم و که خواهم شد ...

مینویسم تا خاطراتم ، عقایدم ، خواسته و تمایلاتم برجای بماند ...

مینویسم تا بعدها یادم بیاید همیشه همه چیز آنطور که خواستم پیش نرفته ...

مینویسم تا بگویم زندگی همچنان ادامه خواهد داشت حتی اگر من نباشم ....

... روزي كه چشماتو ديدم چشم از همه بريدم ...

... اما دريغ از عشق تو ...

زاری که می کنم مهربان باش

درددل که می کنم گوش باش

دعای مرا پاسخ باش

صدایت که می کنم نزدیک باش

اولین نیازمندی نیستم که التماس می کند

و تو به او لطف می کنی

با اینکه حقش بوده که نا امیدش کنی

خداوند روحمونو توی این جسم قرار داده و زندگی رو همراه همه ی زیبایی ها و زشتی ها ، ما درون جسممون زندانی نیستیم این خود ما هستیم که خودمونو زندانی کردیم، احتمالاً الان میگید چی میگی تو؟
بخاطر همینه افراد توی فضای اینترنت از جسمشون خارج میشن و با روحشون زندگی میکنن شاید یکی از دلایلش ندیدن همدیگه باشه، آدما اینجا روحشونو به پرواز در میارن، شعر مینویسن، حرف های زیبا میزنن، همه دوس دارن به هم کمک کنن، اما توی دنیایی که ما زندگی می کنیم..

ساعت آخر بود، ...

دخترک گوشه کلاس تنها و آرام نشسته و به چهره مهربان معلم ؛چشم دوخته. یکی از بچه ها می خواهد چیزی بخورد که معلم می فهمد. با مهربانی می گوید : بچّه هازنگ آخره! اگه سر کلاس چیزی بخورین نمی تونین توی خونه غذای خوشمزه مامانتون رو بخورین! چند نفر با خنده و شوخی می گویند اگه غذا نداشتیم چی؟

دخترک در گوشه کلاس آرام زمزمه می کند: اگه مامان نداشتیم چی ... ؟!!!

بی هیـــچ صدائی می آینـ ـــد
زمانـــ ـی که نمی دانی
در دلتــ ــ یـــک مزرعه آرزو می کارنــــد و…
بی هیج نشانـــ ــی از دلت می گریزند
تـــــــا تمـــآم چیزی که به یــــــآد می آوری
حسرتــــ ــی باشد به درازای زندگـــ ــــی
چه قــدر بی رحــــمند رویاهـــ ــ ـا …

کـویــن (کــیــانـو ریــوز): پــس عـشــق چــی مـیــشــه؟

جــان (آل پــاچــیــنـو): خـیـلـی بـهـش اهـمـیـت داده شــده! از نـظـر شـیـمـیـایـی هـیـچ تـفـاوتــی بــا خــوردن مـقـدار زیـادی شـکـلـات نــداره!