منــــــو جون پناه خودت کن بــــــــرو ، بذار پـــــای ایـــــــــن آرزو واستم
به هر کی بهم گفت ازت رد شده ، قســم می خورم من خودم خواستم

منــــــــو جون پناه خودت کن بــــــرو ، من از زخم هایی که خوردم پرم
تو بایــــــــد از این پله بالا بـــــــری ، تو بالا نری من زمیـــــن می خورم

درست لحظه ای که تــــــو باید بری ، اسیر یه احساس مبــــهم شدیم
ببیــــــن بعد یک عمر پرپر زدن ، چه جای بـــــدی عاشـــــق هم شدیم

برای تــــــــو مردن شده آرزوم ، یه حقــــــــی که مــــــن دارم از زندگیم
نگـــا کن تو این برزخ لعنتـــــــــی ، چه مـرگی طلبــــــــــــکارم از زندگیم

به هرجـــــا رسیدم به عشق تــــــــو بود ، کنار تو هرچی بگی داشتم
ببین پای تـــــــــاوان عشقم به تو ، عجب حسرتـــــــی تـو دلم کاشتم

اگه فکر احساسمــــــــونی برو ، اگه عاشــــــــق هر دومونـــــــــــی برو
تو این نقــــــــــطه از زندگی مــــرگ هم ، نمــــــی تونه از من بگیره تو رو