راز هشتم:
مادامی که خودمان را دوست نداشته باشیم و به خودمان عشق نورزیم، نمی توانیم به کسی عشق بورزیم و از عشق دیگران نسبت به خود بهره ای ببریم. پس گوهر عشق را ابتدا به خود تقدیم کنیم تا بتوانیم مظهر عشق ورزی برای دیگران باشیم.

راز هفتم:
ترس و ترديد، سرزندگي و نشاط را از انسان مي ربايد. با باورهاي عالي و توکل بر خداوند، هر گونه ترس و ترديد را از فضاي فکر خود درو کنيم و در وادي يقين و عشق، محکم و استوار به جلو برويم و زندگي پر حاصلي را در محضر خدا و کاعنات خلق کنيم.

راز پنجم:
تمام مشکلات، موانع و مصاعب زندگي، درواقع درس هايي هستند که به انسان مي آموزند و انسان را مي سازند، آن ها فرصت هايي در لباس مبدل اند. حتي گاهي مشکلات، الطاف خفيه ي خداوند هستند که باعث رشد و شکوفايي انسان مي شوند. پس آن ها را گرامي بداريم و از آن ها بياموزيم.

راز سوم:
هدف زندگاني، آن است که تمام توانايي هاي بالقوه ي خود را به عنوان يک انسان خودشکوفا بشناسيم و آن ها را شکوفا کنيم و بهترين خويشتن خويش را از خود ظاهر کنيم و به بيش ترين رشد و شکوفايي برسيم.

راز دوم:
تصوير ذهني درست از خود، ما را به حقيقت زندگي هدايت مي کند. هر انساني، يک تصوير ذهني از خود دارد که من کيستم و چه مي توانم انجام دهم. تصوير ذهني هر انساني، پايه ي اصلي شخصيت و رفتارهاي اوست. به عبارت ديگر، تصوير ذهني ما از خود، نشانه اي از احساس فضيلت و زندگي ماست و نشان مي دهد که چه کار هايي از ما ساخته است و چه کار هايي از ما ساخته نيست. انسان ها حقيقت زندگي را با تصويرهاي ذهني خود مي سازند. آري تصوير ذهني زيبا از خود، موفقيت ها را مي سازد و موفقيت ها، باعث بهتر شدن تصوير ذهني انسان از خود مي گردد. تصوير ذهني ما از خودمان، نمادي از مجموعه ي باورهاي ما در فضاي زندگي است.

راز اول:

تمایی آن چه به منظور خوشحالی و خوشبختی واقعی بدان نیاز داریم، در درون ماست.