من که مي دانم شبي ، عمرم به پايان مي رسد

نوبت خاموشيِ من ، سهل و آسان مي رسد

من که مي دانم که تا سرگرم بزم هستي ام

مرگ ويرانگر چه بي رحم و شتابان مي رسد

من که مي دانم به دنيا اعتباري نيست نيست

بين مرگ و آدمي قول و قراري نيست نيست

من که ميدانم اجل ناخوانده و بي دادگر

سرزده مي ايد و راه فراري نيست نیست

 پس چرا عاشق نباشم؟