گاهی اوقات آدم باید از خودش بگذره، یا بهتره بگم گذشت کنه، نمیدونم شاید متوجه نشید که منظورم چیه.. منظور خاصی ندارم، از گذشت صحبت میکنم از فداکاری از نادیده گرفتن خودمون در بعضی مواقع

گاهی بدست آوردن دلی یک دنیا می ارزه، کمک به فرد مستمندی، نیازمندی.. احساس خوبی که ناشی از کمک به این دسته از افراد بهت دست میده با هیچ چیز قابل عوض کردن نیست.

شاید در موقع کمک دادن یا از خود گذشتگی خودت بیشتر از هر کسی به کمک نیاز داشته باشی ولی در همون شرایط هم حسی که از کمک کردن بهت دست میده بهترینه.

فیلم سینمایی رو می دیدم به نام "بعد از زلزله" وقتی زلزله اومد خییلی از آدما رفتن به زیر آوار، در اونجا مادری رو به تصویر میکشن که دخترش به گونه ای زیر آوار میمونه که اگه بخوان اون دختر رو از زیر آوار در بیارن ساختمون ممکنه رو سر کمک دهنده ها خراب بشه، به همین خاطر مادر دخترک با چشمانی پر از اشک میگه پای دخترم رو قطع کنید...