گفت:
(برای اصیل بودن کافی است که دروغ نگویی...
آغاز اصالت خوب همین است که...
نخواهی چیزی باشی که نیستی...)
... و ما آنقدر مشغول نقاب به چهره زدن بودیم که قیافه خودمان یادمان رفته بود...

گفت:
«آرام؟
آرام برای چه باید گرفت؟
وقتی بمیریم،خود به خود آرام می گیریم!
پش از آن که بمیریم که نباید بمیریم!»
... و ما مشغول مردن مان بودیم. وقت برای زیستن نداشتیم!