راز دوازدهم:
از آن جایی که انسان ها در مسیر زندگی گاهی از اجرای درست قانونمندی های زندگی غافل می شوند و با اندیشه های غلط و القاعات منفی دیگران، از مسیر درست زندگی به بی راهه می روند، بنابراین ارزیابی مستمر کیفیت زندگی و اصلاح لحظه به لحظه ی خود،می تواند انسان را در مسیر درست و رسیدن به حقیقت زندگی هدایت کند. زیباترین معیار ارزیابی کیفیت زندگی، این است که در پایان هر روز، از خود سوال کنیم که آیا من روز پرحاصلی داشتم و از لحظه های زندگی خود لذت بردم؟
با اجرای درست راز های حقیقت زندگی،به این نتیجه می رسیم که:
تمامی آن چه که برای خوشحالی و خوشبختی واقعی در زندگی به آن احتیاج داریم، هم اکنون از آنِ ما و در اختیار ماست و ما باید به عنوان بندگان شایسته و شکر گزار در هر لحظه، هوشیارانه قانونمندی های رسیدن به حقیقت زندگی را اجرا کنیم تا بتوانیم از موهبت الهی استفاده کنیم و از لحظه های زندگی در مسیر کمال لذت ببریم.
بر شما منتی نیست اگر هم کاری میکنم از روی میل شخصیم این کار رو میکنم نه اجبار. به امید اینکه شاید کوچک ترین کمکی به شما کرده باشم. شاد باشید بخندید و از اینترنت لذت ببرید.

راز یازدهم:
حقیقت زندگی، بر مبنای عشق الهی استوار است. انسان های موفق و کامیاب،وجود خود را با عشق الهی، جذاب و منور می کنند و با تقدیم عشق به انسان های دیگر و به کل کاعنات، به زندگی سعادتمندانه ای می رسند.

راز دهم:
سعادت واقعی در زندگی، در نحوه ی عکس العمل ما در مقابل رخدادها و حوادث زندگی است نه در بخت و اقبال. بنابراین خود را مسوول زندگی خود بدانیم و تقصیر را به عهده ی دیگران نیندازیم تا بتوانیم با عکس العمل های مناسب، حقیقت زیبای زندگی را به واقعیت قابل قبول تبدیل کنیم و به خوشبختی و سعادت برسیم.

راز نهم:
تمامی ارتباطات ما با کاعنات و دیگران، آیینه هایی هستند که خود ما را نشان می دهند و تمامی مردم، آموزگاران ما به حساب می آیند. پس با خودباوری و اعتماد به نفس، زیباترین رابطه ها را برقرار کنیم و از کلید طلایی ارتباطات، برای باز کردن هر در بسته ای در زندگی استفاده کنیم و موفق شویم.

راز هشتم:
مادامی که خودمان را دوست نداشته باشیم و به خودمان عشق نورزیم، نمی توانیم به کسی عشق بورزیم و از عشق دیگران نسبت به خود بهره ای ببریم. پس گوهر عشق را ابتدا به خود تقدیم کنیم تا بتوانیم مظهر عشق ورزی برای دیگران باشیم.

راز هفتم:
ترس و ترديد، سرزندگي و نشاط را از انسان مي ربايد. با باورهاي عالي و توکل بر خداوند، هر گونه ترس و ترديد را از فضاي فکر خود درو کنيم و در وادي يقين و عشق، محکم و استوار به جلو برويم و زندگي پر حاصلي را در محضر خدا و کاعنات خلق کنيم.

راز ششم:
تلقي ما از واقعيت، ساخته و پرداخته ي فکر و ذهن ماست. پس واقعيت هاي زندگي ما مي توانند با انديشه هاي ما تغيير کنند. بنابراين مراقب انديشه هاي خود باشيم تا واقعيت زندگي مان را زيباتر کنيم.

راز پنجم:
تمام مشکلات، موانع و مصاعب زندگي، درواقع درس هايي هستند که به انسان مي آموزند و انسان را مي سازند، آن ها فرصت هايي در لباس مبدل اند. حتي گاهي مشکلات، الطاف خفيه ي خداوند هستند که باعث رشد و شکوفايي انسان مي شوند. پس آن ها را گرامي بداريم و از آن ها بياموزيم.

راز چهارم:
تغيير در وجود، نه تنها ممکن و ميسر است بلکه اجتناب ناپذير است زيرا تا ما تغيير نکنيم، زندگي مان تغيير نمي کند. انسان هاي سعادتمند،مرتباَ مي شوند و مي روند زيرا تا نشوي، نمي شود و تا نروي، نمي رسي.

راز سوم:
هدف زندگاني، آن است که تمام توانايي هاي بالقوه ي خود را به عنوان يک انسان خودشکوفا بشناسيم و آن ها را شکوفا کنيم و بهترين خويشتن خويش را از خود ظاهر کنيم و به بيش ترين رشد و شکوفايي برسيم.

راز دوم:
تصوير ذهني درست از خود، ما را به حقيقت زندگي هدايت مي کند. هر انساني، يک تصوير ذهني از خود دارد که من کيستم و چه مي توانم انجام دهم. تصوير ذهني هر انساني، پايه ي اصلي شخصيت و رفتارهاي اوست. به عبارت ديگر، تصوير ذهني ما از خود، نشانه اي از احساس فضيلت و زندگي ماست و نشان مي دهد که چه کار هايي از ما ساخته است و چه کار هايي از ما ساخته نيست. انسان ها حقيقت زندگي را با تصويرهاي ذهني خود مي سازند. آري تصوير ذهني زيبا از خود، موفقيت ها را مي سازد و موفقيت ها، باعث بهتر شدن تصوير ذهني انسان از خود مي گردد. تصوير ذهني ما از خودمان، نمادي از مجموعه ي باورهاي ما در فضاي زندگي است.

راز اول:

تمایی آن چه به منظور خوشحالی و خوشبختی واقعی بدان نیاز داریم، در درون ماست.